امروز این تیتر که هیچکس باورش نکرد در رسانهها خیلی خودنمایی میکرد: استیو جابز، مظهر خلاقیت و نوآوری درگذشت.
داشتم فکر میکردم نسل من و هم سن و سالانم خیلی وقایع جالب رو دیدیم و شنیدیم:
تخریب دیوار برلین، انقلاب ایران، فروپاشی روسیه، جنگ ایران و عراق، حادثه ۱۱ سپتامبر، بحران جهانی اقتصاد، جنگ آمریکا و عراق، جنگ آمریکا و افغانستان، قتل عام بوسنی، دیوار حائل فلسطین، اخیرا هم بیداری اسلامی و سرنگونی مبارک و بن علی و قذافی و دیگران و مسائلی در این حد و حدود که هرکدام برای خود دنیایی از تجربه و مسئله دارند.
فوت چه آدمهایی رو دیدیم، خسرو شکیبایی، علامه محمد تقی جعفری، علامه طباطبایی، استاد مطهری، بزرگ پرچمدار عرفا امام خمینی، بهجت عارفان آیت الله بهجت و این آخری، استیو جابز اعجوبه خلاقیت و نوآوری، مردی با فکر باز، دید باز و هوشی سرشار …
حقیقتا چه درسی از اینهمه واقعه گرفتیم؟
بیوگرافی چند نفر از این افراد را مطالعه کردیم؟
کدامیک از اعمال روزانه خود را بر اساس عبرتی که از زندگی ایشان آموختیم تصحیح کردیم؟
فردا نوبت دیگران است و حتما نوبت ما …
آیا از ما نمیپرسند از زندگی و مرگ دیگران چه آموختی؟