وب سایت علیرضا صائبی وبلاگ علیرضا صائبی
به پرداخت بانک ملت
به پرداخت بانک ملت یکی از شرکت‌های زیر مجموعه شرکت بهسازان (تا جایی که می‌دانم مجری پروژه‌های فناوری اطلاعات بانک ملت) است و اکثر عزیزان آن شرکت را می‌شناسند و بعضی از دوستان نیز در آن شرکت مشغول به کار هستند.
امروز به بهانه‌ای با این شرکت سر و کار پیدا کردم و چند نکته را برای اصلاح نظام نصب و تحویل دستگاه‌های POS به اطلاع یکی از مسئولین این شرکت (جناب آقای صفری) رساندم.
پیش از هر چیز بر حسب وظیفه و اخلاق حرفه‌ای بسیار از ایشان تشکر میکنم که ظرف کمتر از ۱۰ دقیقه به مورد گزارش شده رسیدگی نمودند و حقیقتا این رفتار ایشان مرا به تحسین واداشت و امیدوارم دیگر سازمان‌ها و شرکت‌ها نیز بتوانند سامانه مدیریت ارتباطات مردمی خود را بصورتی سر و سامان دهند که چنین زمان‌هایی را از ایشان در رسیدگی به درخواست مخاطبین شاهد باشیم.
یکی از مسائل در تماس من با به پرداخت عدم صرف زمان کافی برای آموزش کار با دستگاه POS به اپراتور این دستگاه در شرکت بود که نصاب دستگاه دلیل جالبی را برای این موضوع بیان نمود. ایشان گفتند: “ما معمولا دستگاه رو نصب میکنیم و میگیم چطوری کارت بکشن و موجودی بگیرن. کسی هم از ما نمیپرسه که این دستگاه دیگه چه کارهایی میکنه!” و واقعا درست میگفت … بعدا که با دستگاه POS مربوطه کار کردم (البته بسیار بسیار ساده طراحی شده بود) دیدم ایشان ۶ کارکرد را توضیح داده بودند ولی طراح سیستم، حداقل بیشتر از ۲۵ کارکرد را در نرم‌افزار این دستگاه طراحی و تعبیه کرده و نتیجه گرفتم:
نکته در همینجاست که ما نمی‌پرسیم و علاقه‌ای هم به دانستن و پرسیدن آنچه برای ما فراهم شده یا باید فراهم می‌شده نداریم!
ممکن است خیلی گله داشته باشیم ، اما از استانداردها، Normها، معیارهای جهانی یا اسلامی یا عرفی بصورت دقیق اطلاع نداریم (البته خواسته‌های خود را نیز ممکن است دقیق نشناسیم یا بشناسیم اما بروز ندهیم و برای عملی‌کردن آنها قدم موثری بر نداریم). ممکن است حرف چند نفر را راحت بپذیریم یا با چند نفر که به آنها اعتماد نداریم یا کمتر اعتماد داریم مخالفت کنیم، اما حاضر به تحقیق پیرامون تفاوت‌های دقیق سبک زندگی خود و دوستانمان نسبت به آنچه می‌توانیم داشته باشیم نیستیم، حتی بعضی اوقات به بهانه اینکه “کسی حرف مرا گوش نمی‌دهد” حاضر به انتقال نظرات خود (انتقاد، پیشنهاد، اعلام مشکل، گله، غرغر، …) به مسئولین مربوطه هم نیستیم و بجای آن ترجیح می‌دهیم موضوع را در محلی که مسئول مربوطه نمی‌شنود مطرح کنیم!!
شاید واقعا اگر هریک از ما گوشی تلفن را برمی‌داشت و تماسی با مسئولین دستگاه‌های حاکمیتی در ایران می‌گرفت و یک مشکل را به همراه راه حل اعلام می‌نمود، جامعه پویاتری داشتیم، حتی به اندازه پیشنهاد در کم کردن زمان ایستادن در صف یک اداره آن هم به اندازه ۱ دقیقه و البته با روی خوش و اخلاق حرفه‌ای و به نیت بهبود.
پ.ن.: به نظر شما آیا رسیدگی به نظرات و درخواستهای مخاطبین فرصت است یا تهدید؟ دلیل اصلی عدم استقرار موثر چنین سیستمهایی را در دستگاه های حاکمیتی ایران چه میدانید؟
دکتر علینقی مشایخی و Gangnam style
عزیزان کلاس I Do احتمالا به خاطر دارند که در Follow up آمار ۸۰۰ میلیون بازدید کننده را از کلیپ Gangnam style ارائه کردم، امروز این آمار به ۱,۳۵۲,۶۸۱,۱۶۶ بازدید تبدیل شده و حتی شاهد Persian style (نسخه فارسی gangnam style) نیز بودیم!
در برنامه‌ای که در شبکه چهار سیما پخش می‌شد استاد مسلم مدیریت ایران دکتر علینقی مشایخی قرار بود در خصوص پیشرفت اقتصادی در ایران صحبت کنند. مجری برنامه دکتر صادق واعظ‌زاده بود و دیگر مهمانان برنامه دکتر میرمعزی و دکتر دانش جعفری که شاید دوستان با این اسامی آشنا باشند. بگذریم که اینقدر در این برنامه بین صحبت دکتر مشایخی پریدند و صحبت ایشان را قطع کردند و بجای نظرات ایشان متن پیامک‌های مردم را خواندند و توضیحات ایشان را درجا نقض کردند این آقای دکتر واعظ‌زاده که انگار نه انگار که یک فارغ‌التحصیل MIT در حال بیان نظرات خود برای بهبود وضع اقتصادی ایران است! (شخصا صبر و وقار و تحمل دکتر مشایخی را بسیار تحسین کردم)
اما ایشان دو نکته برجسته را در نظرات خود بیان داشتند که ذکر آن را خالی از لطف نمی‌دانم:
۱- برای رشد اقتصادی باید مدیریت اقتصادی را از مدیریت سیاسی کشور جدا نمود.
۲- ارتباط ایران با کشورهای دیگر جهان می‌تواند نقش ویژه و پراهمیتی در رشد اقتصادی کشور داشته باشد.
البته نکات بسیار ساده هستند ولی حقیقتا توسط مدیران بکارگرفته نشده‌اند. من حقیر در حد توان این دو نکته را به مسئولین امر رساندم، از دوستان عزیز خواننده هم درخواست دارم اگر ارتباطی دارند این موضوع و توصیه‌ها را به مسئولین امر رسانده و راهکارهای عملی اجرای آن را نیز به بزرگواران پیشنهاد دهند. فکر میکنم آقای دکتر مشایخی هم آمادگی ارائه مشورت به مدیران مربوطه را داشته باشند و در این خصوص مضایقه نفرمایند.
پ.ن.: ارتباط این موضوع با Gangnam style را توضیح نمی‌دهم!
